1. De Russische invasie van Oekraïne is geen geval apart. Het is het begin van een nieuwe periode van imperialistische competitie die een dreiging van een grotere oorlog veroorzaakt zoals we die niet gezien hebben sinds 1945.
2. Op de dag van vandaag is er geen enkel land dat buiten het kapitalistische systeem valt. Het verergeren van de imperialistische rivaliteit is een product van de economische crisis van het kapitalisme die nu al decennia gaande is. In die tijd heeft het kapitalisme af moeten hangen van vele hulpmiddelen om de controle te behouden over een economische crisis veroorzaakt door de daling van het winstmarge. Wat dit de arbeidersklasse van de wereld heeft gebracht is intensievere uitbuiting, een groter tekort aan banen en een continu dalend aandeel voor de arbeiders van de welvaart die de arbeidersklasse produceert. Dit systeem leidt niet alleen tot oorlog maar ook tot de vernietiging van onze planeet door het constante streven naar winst.
3. Maar globalisatie, financialisering, en het zogenaamde neoliberalisme, allemaal verantwoordelijk voor de daling van het winstmarge, eindigden in het dramatische barsten van de globale speculatieve bubbel in 2008. Ze hebben de crisis alleen verlengd, niet opgelost. De tegenstrijdigheden van het systeem stapelen zich op en geen enkele staat is hier immuun tegen.
4. Een van de duidelijkste tegenstrijdigheden in dat het westen investeringen heeft overgedragen naar economieën met lage lonen in de tachtigerjaren. De grootste begunstigde was China, die haar economie heeft gebouwd door de grootschalige uitbuiting van haar laagbetaalde arbeidskrachten om goedkope koopwaren te leveren om de druk te verlichten op de dalende inkomens van westerse arbeiders. Deze fijne regeling voor het wereldkapitalisme begon echter uit elkaar te vallen toen China’s economische stijging begon te concurreren tegen de economie van de Verenigde Staten over de hele wereld. Een huwelijk van economisch gemak viel uiteen en werd transparanter na het barsten van de speculatieve bubbel in 2008, wat nog meer nadruk gaf aan de tegenstrijdigheden van het systeem.
5. Het barsten van die bubbel zou hebben kunnen leiden tot een globale kapitalistische crisis die we niet hebben meegemaakt sinds 1929 als de staten zich er niet bij hadden betrokken om de schulden van het financiële systeem te absorberen. Maar kwantitatieve verlichting heeft de algemene crisis niet verholpen noch het toenemen van exploitatie tot onmenselijke niveaus. Wat het kapitalisme nodig heeft is een grootschalige waardedaling van kapitaal, hier is meer voor nodig dan het afschrijven van bestaande activa en hiervoor is een gegeneraliseerde oorlog nodig. Deze voortstuwing richting een gegeneraliseerde oorlog heeft al enige tijd tractie. Met steeds minder opties voor de leiders van de wereld, is er steeds minder ruimte voor compromissen over “nationale belangen”. Hoe wanhopiger ze worden hoe waarschijnlijker dat ze massavernietigingswapens zullen inzetten die de toekomst van de mensheid bedreigen (nog sneller dan de bestaande dreiging door klimaatverandering). De dreiging van globale oorlog staat in feite in verbintenis met de klimaat catastrofe die al plaats vindt als resultaat van de toenemende uitputting van natuurlijke grondstoffen en de vernietiging van het klimaat door een systeem in een toenemende staat van crisis.
6. De enige macht die deze catastrofe kan voorkomen, en oorlog in het algemeen, is de arbeidersklasse van de wereld, wiens collectieve kracht als eerste de oorlogsinspanning lam kan leggen, en vervolgens de kapitalistische orde omver kan werpen. Loonarbeiders over de wereld delen een gemeenschappelijke materiele positie als scheppers van de welvaart van de wereld die in de handen belandt van hun uitbuiters. Het is om die reden dat ze geen land en geen nationale belangen hebben om te verdedigen. Alleen zij beschikken over de positie om een nieuwe klasseloze samenleving te bouwen waar geen staten bestaan, waar productie coöperatief is en ontworpen om de behoeftes van allen tegemoet te komen en niet de winst van een kleine groep. Daarom bestaan de voorwaarden voor een wereldwijde samenleving van vrij-geassocieerde producenten waar men geeft wat ze kunnen en slechts neemt wat ze nodig hebben.
7. Om dit te bereiken moet de arbeidersklasse zich organiseren, of misschien, herorganiseren. In de dagelijkse strijd tegen loonsverlagingen, etc., arbeiders zullen genoodzaakt zijn stakingscomités op te zetten, verkozen en herroepbaar door alle arbeiders, om hun strijd te verenigen. Maar dit alleen zal de aanvallen van de kapitalisten niet tegenhouden. Strijd in één sector of werkplaats is makkelijk voor de bazen en hun medeplichtigen uit de vakbond om mee af te rekenen. Alle stakingscomités moeten zich verenigen in een bredere klasse beweging die kan beginnen met het proces om de huidige staat te overwinnen.
8. Het is zeker dat dit proces ertoe zal leiden dat sommige arbeiders het doodlopende pad van het kapitalisme zullen erkennen voor anderen dit doen. Het is imperatief dat zij zich politiek organiseren om een duidelijke weg voorwaarts te bieden. Dit zal niet meteen gebeuren, zeker niet na decennia van afname in de strijd van arbeiders tegen de kapitalistische moordmachine. Echter, de situatie van vandaag in Oekraïne is een waarschuwing wat betreft hetgeen wat overheden in hun mars hebben voor arbeiders overal en dat we moeten reageren, niet alleen op dagelijkse exploitatie, maar op de politieke plannen van “onze” leiders.
9. In de huidige situatie van humanitaire rampspoed hebben we geen waanbeelden dat een klasse beweging binnenkort zal opstaan, zelf al heeft de geschiedenis nu een nieuwe en wanhopige wending genomen. We moeten samen iets bouwen dat een standpunt inneemt tegen uitbuiting en oorlog. Zelf als de huidige crisis in Oekraïne eindigt met een of andere deal, zal dit alleen de bodem leggen voor de volgende ronde van imperialistisch conflict. De invasie van Oekraïne heeft Rusland al verder in de armen van China gedreven en heeft de NAVO en de EU verenigd achter de VS en hun bedoelingen.
10. Kapitalisme betekent oorlog en het is kapitalisme dat gestopt moet worden. Daarom stellen wij voor om “Geen Oorlog maar de Klassenoorlog” comités op te zetten op alle plaatsen waar we actief zijn en willen individuen en groepen uitnodigen om mee te doen mits die tegen alle vormen van nationalisme zijn en erkennen dat de enige oorlog die de moeite waard is de klassenoorlog is die het kapitalisme en haar bloederige imperialistische conflicten zal beëindigen. Dit zal een mogelijkheid geven aan alle uitgestrekte revolutionaire minderheden om hun krachten samen te voegen en onze boodschap van de noodzaak om terug te vechten te kunnen presenteren aan een wijdere arbeidersklasse.
11. “Geen Oorlog maar de Klassenoorlog” is een internationaal initiatief, maar niet de Internationale. Die zal alleen komen wanneer de klassenoorlog zich ontwikkelt in een beweging die in staat is de globale kapitalistische orde omver te werpen. Wat het wél doet, is het bieden van een politiek kompas voor revolutionairen van verschillende achtergronden die zich weren tegen alle sociaaldemocratische, Trotskistische en Stalinistische vormen van politiek die zich óf volledig scharen achter een vorm van imperialisme of de andere door te beslissen dat de een of de andere het “mindere kwaad” is dat moet worden gesteund, óf steun betuigen voor het pacifisme dat zich afzet tegen het feit dat imperialistische oorlogen moeten worden veranderd in klassenoorlogen, wat de arbeidersklasse verward en ontwapent, wat hun ervan weerhoudt hun strijd te leveren.
12. Tot slot moeten we benadrukken dat dit geen oproep is tot pacifisme, wat eigenlijk gewoon een oproep is om alles weer “normaal” te laten worden. Het probleem ligt juist bij “normaal” – het is het kapitalistische systeem zelf dat de machten creëert die oorlog veroorzaken. Tegen oorlog zijn zonder een oproep te doen voor het einde van het kapitalisme is net als verwachten dat kapitaal geen winst produceert zonder het systeem van uitbuiting omver te werpen, terwijl het laatste de noodzakelijke basis is voor het bestaan van het eerste.

Als deze punten een algemene samenvatting zijn van waar jij voor staat, zouden we graag wat van je horen.