Jeśli jest jakąś nadzieja dla ludzkości, musi ona nadejść poprzez uświadomienie sobie na masową skalę, że ekonomiczny fundament społeczeństwa opartego na wyzysku pracy najemnej nie ma do odegrania w przyszłości żadnej roli. Podczas gdy pogrążamy się coraz bardziej w kryzysie społecznym, do którego istotnych cech należy konfrontacja imperialistyczna, polaryzacja gospodarcza, dewastacja środowiska i niezdolność wszystkich istniejących mechanizmów do złagodzenia upadku, jest ważne by perspektywa całkowitego odrzucenia głównej przyczyny kryzysu, kapitalizmu, pojawiła się jako jedyne rozwiązanie.

Kapitalistyczny holocaust nabiera tempa. Save the Children to organizacja międzynarodowa, która ostatnio opublikowała dokument mówiący, że każdego roku 40 milionów kobiet rodzi bez przeszkolonego personelu medycznego i ponad milion dzieci umiera w ciągu pierwszego dnia życia. Oczywiście ta liczba jest częścią szerszego problemu. Nędza, nierówność i podział społeczny który widzi ogromne bogactwo w ręku niewielkiej grupy. Ostatnie liczby z Oxfam pokazują, że;

85 najbogatszych ludzi świata kontroluje tyle bogactwa co łącznie 50% najbiedniejszych.

85tka najbogatszych dzieli łączne bogactwo wysokości 1 biliona funtów, tak samo jak 3,5 miliarda najbiedniejszych.

Bogactwo najbogatszego 1% liczy 60,88 biliona funtów, 65 razy więcej niż najuboższego 50%.

Od końca lat 70., stopy podatkowe dla najbogatszych spadły w 29 na 30 krajów dla których dostępne były dane.

70% światowej populacji żyje w krajach, gdzie nierówność zwiększyła się od lat 80., a 1% rodzin posiada 46% światowego bogactwa- prawie70 bilionów funtów.

Nie jest to po prostu przypadek złych warunków gdzieś indziej. Jak to mówił cyniczny tekst zespołu Band Aid, „Feed the World”: „Cóż, podziękuj dziś Bogu że to oni a nie ty”. Problem jest wszędzie i dobroczynność nie może rozwiązać katastrofy, która jest nieubłaganą społeczną dewastacją przestarzałego sposobu produkcji. W raporcie, jaki ukazał się w październiku 2013 na temat niszczycielskiego ze względów humanitarnych wpływu europejskiego kryzysu finansowego, Czerwony Krzyż odnotował 75-procentowy wzrost liczby ludzi zdających się na ich pomoc żywnościową w ciągu ostatnich trzech lat. Przynajmniej 43 miliony ludzi na całym kontynencie każdego dnia nie ma wystarczająco do jedzenia.

Bez wątpienia ludzkość staje na rozstaju dróg. Fakty oznaczają, że status quo trzęsie się od ciosów kryzysu zakorzenionego w wyczerpaniu się kapitalizmu jako nośnika dla postępu społecznego. Kierunek, w jakim zmierzamy zależy od każdego z nas. Pytanie będzie stawiane z ciągle rosnącym pośpiechem. Czy mamy dalej brnąć drogą destrukcji czy organizować się dla innego społeczeństwa? Dla tych, którzy decydują się na to drugie i zdają sobie sprawę z istoty jedności wysiłków, ICT ma nadzieję okazać się godnym wyborem.